Suriyeli sığınmacılar Türkiye örneği : Kriz yönetimi ve uyum politikaları

Abstract

2011 yılında başlayan Suriye iç savaşı sonrasında milyonlarca Suriyelinin komşu ülkelere ve Avrupa’ya kitleler halinde göç etmesi büyük bir krize sebep olmuştur. 2011 senesinden itibaren açık kapı politikası uygulayarak Suriye Arap Cumhuriyeti halkını kabul eden Türkiye, başta Birleşmiş Milletler ve Avrupa Birliği gibi uluslararası örgütlerle iş birliği içinde uyum politikaları yürüterek geniş kapsamlı bir kriz yönetimi başlatmıştır. Bu çalışma Türkiye örneğinde gerçekleşen sığınmacı krizini ve kriz yönetimine ilişkin uyum politikalarını konu edinmiştir. Çalışmada Suriyeli sığınmacı krizinin yarattığı etkilerin hafifletilmesi için oluşturulan uyum politikaları analiz edilerek sığınmacılara yönelik mevcut uyum politikalarının etki değerlendirmesinin yapılması amaçlanmaktadır. Sığınmacıların entegrasyonunun sağlanması amacıyla oluşturulan uyum politikaları, sığınmacıların doğuştan getirdikleri haklarının korunarak toplum içinde eşit bireyler olarak yaşamlarını sürdürebilmeleri için oldukça önemlidir. Literatürde bu konuda yapılacak çalışmalar Suriyeli sığınmacıların entegrasyonu için atılacak yeni adımlara yol göstermesi açısından büyük önem taşımaktadır.

The mass migration of millions of Syrians to neighboring countries and Europe created a major refugee crisis in the aftermath of the Syrian civil war. Turkey accepted Syrians through an open-door policy, and started implementing integration policies to manage the Syrian refugee crisis in cooperation with international organizations, such as the United Nations and the European Union since 2011. This study first aims to analyze Turkey’s integration policies, which have been introduced to alleviate the effects of the Syrian refugee crisis, and then seeks to provide an impact analysis of the current integration policies in Turkey. Integration policies are crucial for refugees to retain their innate rights and to continue their lives as respected individuals in society. Further studies on the subject matter are significantly important to guide the development of future integration policies.