Institutional architecture, alternatives, and opponents: discussions on architecture and dwelling

Abstract

If architecture shaped in relation to authoritarian hierarchies can be defined as institutional architecture, what can be other architectures at a distance to/against the institutional architecture? What are its culture and tools? Discussing this requires an understanding of the relationships between power and society. In response to this, ‘adaptation’ appealed to extend the discussions particularly to dwelling. To adapt and to be adapted are fundamentals of dwelling. Yet, they are usually understood to be limited to the relationship between the user and the space. While, thorough analysis of user-space interactions has informed many works and continue to be a source of architectural knowledge, ‘adaptation’ also extends to a larger network of relationships and stakeholders, as well as to discourses of institutional architecture, its alternatives and its opponents. The roundtable aims to bring these ramification of adaptation in relation to dwelling together. Discussions may consider varying conceptualisations of the word ‘adaptation’, and dwelling. How do users adapt to spaces and self-assert themselves? How do institutions and stakeholders adapt spaces for different purposes? What role do architects play in these?

Otoriter hiyerarşiler ile şekillenen mimarlığı kurumsal** mimarlık olarak tanımlarsak, kurumsal mimarlığın karşısında duran ya da ona mesafelenen mimarlıklar neler olabilir? Bu mimarlıkların usul/üslubu ve araçları nelerdir? Bunları tartışmak güç, toplum ve mimarlık ilişkilerini anlamayı gerektirir. Buna cevaben, üzerinde durduğumuz ‘adaptasyon’ *** kavramı konuyla ilgili tartışmaları özellikle ‘dwelling’ **** konusuna doğru esnetmektedir. Adapte olmak ve adapte olunmak 'dwelling'in temel konularını oluşturur. Ancak, bunlar genellikle kullanıcı ve mekan ilişkisiyle sınırlı olarak anlaşılmaktadır. Kullanıcı-mekan ilişkilerinin derinlemesine analizi birçok çalışmayı destekleyerek mimarlık bilgisine katkı sağlarken; ‘adaptasyon’, kurumsal mimarlık, alternatifleri ve karşıtları ile ilgili söylemlerle beraber daha büyük bir ilişkiler ve aktörler ağına uzanmaktadır. Masa başı tartışma, barınma ile ilişkisi üzerinden adaptasyonun nasıl dallanıp budaklandığını ortaya koymayı amaçlar. Tartışma, ‘adaptasyon’ kelimesinin kavramsallıkları ve barınma üzerine yoğunlaşır. Kullanıcılar mekana nasıl adapte olur ve kendilerini nasıl var eder? Kurumlar ve paydaşlar farklı amaçlar için mekanı nasıl adapte ederler? Bunlarda mimarın rolü nedir?